قدر گوهر را، گوهر می‌شناسد...

علی علیه‌السلام، گوهر کعبه...
از روز ازل، کعبه، تو بودی ای حجت خدا...
روزی که ملائکه برای سجده بر تو به خدا اعتراض کردند...
آری!
همه از حقیقت تو ناآگاه بودند و نمی‌دانستند که:
«کعبه، قبلهٔ نماز و سجود برای خداوند سبحان و متعال است، با اینکه سجده پیش از آن، برای آدم (ع) ـ‌خلیفه و جانشین خدا و حجّت اوـ بوده است؛ و حتی سجده برای نوری بوده که در صلب او بود، که همان نور امیرالمؤمنین (ع) می‌باشد. بنابراین نخستین قبله‌ای که فرشتگان روی به سویش آوردند، علی بن ابی‌طالب (ع) می‌باشد. بنابراین قبلهٔ حقیقی، کعبه و سنگ‌ها نیست؛ بلکه آن گوهری است که کعبه به دنیایش آورد و او، همان ولیّ خدا و حجّت تام الهی، علی بن ابی‌طالب (ع) می‌باشد»
(سید احمدالحسن، متشابهات، جلد۳، سؤال ۸۷).

آری قدر گوهر را، گوهر می‌شناسد
چه کسی می‌دانست که سجدهٔ ملائکه بر حضرت آدم (ع) برای چه بود؟
بعد از هزار و اندی سال، نوری از صلب گوهر کعبه نمایان شد و پرده از حقیقت کعبه برداشت...
آری!
نظیر امیر‌المؤمنین، سید احمدالحسن (ع) چه شگفت‌انگیز باطن کعبه را به همه نشان داد.
تا هدایتی برای قلب‌های آگاه و گوش‌های شنوا باشد.