همۀ قرآن در نقطۀ باء (ب) و امیر‌المؤمنین علی (ع) خود، همان نقطه است


تا به حال عظمت امیرالمؤمنین (ع) را این‌طور شنیده بودی؟؟!

«اگر دین خدا را به شکل کتابی تصور کنیم و صفحهٔ اول آن را باز کنیم و ببینیم که در آن نوشته است: آدم (ع) خلیفه خداست؛
اگر صفحهٔ وسطش را باز کنیم و ببینیم که در آن نوشته باشد داوود (ع) خلیفه خداست؛
و اگر صفحه آخرش را بگشاییم و ببینیم که در آن نوشته‌ باشد مهدی (ع) خلیفه خداست؛
از این کتابی که اول و وسط و آخرش، خلیفه خدا دیده می‌شود، چه چیزی می‌توانیم بفهمیم؟ این کتاب درباره چه چیزی سخن می‌گوید؟»
(سید احمدالحسن، عقاید اسلام: ص 66)

و علی (ع) خلیفهٔ خداست، و راه رسیدنِ هر آنچه به تمام اوصیای الهی رسیده است؛ زیرا:
«همهٔ قرآن در سورهٔ فاتحه است و فاتحه در بسمله و بسمله در «باء» و «باء» در نقطه و ‏آن نقطه علی (ع) است»
(سید احمدالحسن، پاسخ‌های روشنگرانه: جلد۴، سؤال ۳۲۷).

اما اگر می‌خواهی بدانی:
این‌که می‌گویند همۀ قرآن در نقطۀ باء (ب) و امیر‌المؤمنین علی (ع) خود، همان نقطه است، چه معنای باطنی دارد؟ و چرا امام علی (ع) عظمت دارد؟ شما را ارجاع می‌دهیم به:
کتاب عظیم «متشابهات»: جلد ۱، سؤال ۶.

https://bit.ly/2sC0gtz

https://www.almahdyoon.co/10313/books/Moteshabehat1.pdf

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

راز ستاره داوود علیه السلام

قضاوت با شما!!

کتاب چهل حدیث مهدیین (۲۵)-حدیث بیست و یکم