کتاب چهل حدیث مهدیین(۳۰)-حدیث بیست و ششم

                    بسم اللّٰه الرحمن الرحیم

والحمدللّٰه رب العالمین، و صلی اللّٰه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیما

خوانندگان و محققین محترم همانطور که در پستهای گذشته بیان کردیم احادیث و روایات در اثبات مهدیین (ع) و اثبات وجود فرزند و ذریه برای حضرت قائم (ع) اهمیت ویژه‌ای دارد به همین خاطر شیخ ناظم عقیلی یکی از مؤمنین به دعوت مبارک سید احمدالحسن (ع) کتابی با عنوان چهل حدیث درباره مهدیین و فرزندان قائم (ع) نوشته اند که در آن به جمع آوری احادیث در اثبات وجود مهدیین (ع) پرداخته‌اند تا بدین جا بیست و پنج حدیث از این کتاب ارزشمند را بررسی کرده‌ایم و اینک حدیثی دیگر...

                  《حدیث بیست و ششم》


شيخ علی يزدی حائری در الزام الناصب میگويد: سيد ثقه‌ی جليل فقيه نعمت‌الله جزايری (ره) در برخی مؤلفات خود، از ابن عباس در حديثی طولانی، از امير المؤمنين(ع)  نقل میکند که: حضرت به ابن عباس فرمود:

 (بپرس که پاسخ خواهی شنيد). گفت: (ياامير المؤمنين (ع)، مرا از قول پروردگار باخبر سازيد که فرمود:(ما آن را در شب قدر نازل کرديم). فرمود: (آری، ای بيهس، از کسی غير از من سؤال میکردی!). گفت: (آنان دانشی ندارند، اين علمی است که جز پيامبر و وصی نمی داند). حضرت فرمود: (ما آن را در شب قدر نازل کرديم، آن نزول نور بر دنيا است). گفت: (چگونه؟) فرمود: (هنگامی که خداوند، بر عرش قرار گرفت، اراده کرد که روشنايی از نور ما روشن گردد، و نور ما از نور او بود. پس خداوند به نور امر کرد تا سخن گويد، نور هم در حول عرش به سخن در آمد. پس فرشتگان آن را شنيده و در برابر شيرينی کلام نور ما، به سجده افتادند. و اينچنين قدر ناميده شد و آن برای ما و برای دوستداران ما است، و برای غير از ما از آن نصيبی نيست. نور ما در عرش الهی نور در حال رشد و درخشان بود، وفرشتگان همواره بر ما سلام و درود مي فرستادند. هنگامی که خداوند آدم (ع) را آفريد، سرش را بالا گرفت و به نور ما نگريست و گفت: خدای من، سرور من، نور آنان از چه زمانی، زير عرش تو است؟ خدای تبارک وتعالی فرمود: ای آدم، بيست و چهار هزار سال قبل از اين که تو و آسمان‌ها و زمين و کوه‌ها و درياها و بهشت و جهنم را خلق کنم، و تو نيز در برخی انوار آنان هستی. پس هنگامی که آدم بر زمين فرود آمد، دنيا تاريک بود. پس آدم گفت: به اذن پروردگارشان. آيا میدانی اين کدام اذن است؟) گفت: (خير).
فرمود: (خداوند به [وسيله ی] جبرئيل نازل کرد که: پروردگارا، به حق محمد و علی، مبادا که نور را به من باز نگردانی، پس خداوند تبارک و تعالی او را به دنيا فرو فرستاد و آدم با نور و روشنايی ما روشن گرديد و اينچنين شب قدر ناميده شد؛ و هنگامی که آدم در دنيا به مدت چهارصد سال زندگی کرد، خداوند تابوتی از نور را بر او نازل کرد، که دوازده در داشت، برای هر دری وصی ای از قائم بود، که به سيره‌ی انبياء رفتار میکرد. آدم فرمود: خداوندا، اينها چه کسانی هستند؟ فرمود: ای آدم، اول پيامبران تو هستی، و دومين آنان نوح و سوم آنان ابراهيم و چهارم آنان موسی و پنجم آنان عيسی و ششم آنان محمد خاتم پيامبران است. و اما اوصياء اولشان شيث فرزندت و دوم آنان سام بن نوح و سوم اسماعيل بن ابراهيم و چهارم يوشع بن نون و پنجم شمعون صفا و ششم علی بن ابیطالب(ع) و آخرشان قائم (ع) از فرزند‌ محمد (ص) است، که دينم را به وسيله‌ی او آشکار میکنم؛ و آن را بر همه‌ی اديان چيره می‌سازم. حتی اگر مشرکان، اکراه داشته باشند. سپس آدم، تابوت را به شيث تسليم کرد و وفات يافت. اينچنين بود، که خداوند فرمود: (ما آن را در شب قدر نازل کرديم. * و تو چه میدانی شب قدر چيست؟* شب قدر برتر از هزار ماه است). و خداوند نور ما را بر زمين نازل کرد، تا به وسيله‌ی آنان، مؤمنان روشن گردند و کافران کور شوند. و اما قول پروردگار: (فرشتگان فرود میآيند). هنگامی که خداوند محمد (ص)را مبعوث ساخت، تابوتی از درّ سفيد و دارای دوازده در، بود به همراه داشت، و در آن نامه‌هايی سفيد بود که در آن، نامهای دوازده تن نوشته‌شده، پس بر رسول خدا(ص)‌‌ عرضه شد و امر آن جانب پروردگارش بود، که حق برای آنان است و آنان نورهايی هستند). عرض کرد: (يا امير المؤمنين، آنان چه کسانی هستند؟) فرمود: (من و فرزندانم حسن و حسين و علی بن حسين و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و محمد بن حسن صاحب‌الزمان صلوات خداوند بر همه‌ی آنان باد. بعد از آنان، پيروان و شيعيان ما هستند، که به ولايت ما اقرار کرده و منکر ولايت دشمنان ما هستند. و سخن خداوند: (از هر امری سلامی است).
هر کس در آسمانها و در زمين بود، هر صبحگاه و شامگاه، تا روز قيامت، از نور ما روشن گرديده؛ آن نور ذريه‌ی من است، که دنيا به وسيله‌ی ما تا طلوع فجر و تا روز قيامت روشن خواهد شد).[۱]

اين روايت، به استمرار نزول در شب قدر به پيروان و شيعه‌ی اهل بيت(ع) ،اقرار کنندگان به
ولايت اهل بيت (ع) اشاره دارد، و اين شيعه، اوليای هدايت‌کننده از ذريه‌ی امام مهدی (ع) می‌باشند، کسانی که فرماندهی امت را بعد از پدرشان امام مهدی (ع)به‌دست میگيرند. و دليل بر آن روايت زير است:ابو بصير میگويد: به امام صادق (ع) عرض کردم: (ای پسر رسول خدا (ص)از پدرتان شنيدم که فرمودند: (بعد از قائم دوازده مهدی میباشند). حضرت فرمودند: (آری، فرمودند دوازده مهدی و نفرمودند دوازده امام؛ زيرا آنان قومی از شيعيان ما  هستند؛ که مردم را به مودت و معرفت حق ما دعوت میکنند...). [۲]
در اين روايت توصيف امام در مورد مهديين، مانند توصيف آنان در روايت قبلی است:
(بعد از آنان (امامان) پيروان و شيعيان ما هستند ،که به ولايت ما اقرار کرده و منکر ولايت دشمنان ما هستند).
آنچه حائز اهميت است، اين که حکم بعد از امام مهدی (ع) توسط مهديين استمرار خواهد يافت. اگر چنين نبود، پس فرشتگان بعد از امام مهدی (ع) در شب قدر، بر چه کسی نازل میشوند؟! پس مصداق روايت اول، نمیتوانند کسانی جز ذريه‌ی امام مهدی (ع) باشند‌ [۳]، کسانی که روايات از آنان (ع) به‌عنوان ائمه و قائمان ياد کرده‌اند.

جهت آشنایی با دعوت مبارک سید احمدالحسن (ع) یمانی موعود میتوانید به
وبسایت رسمی انصار امام مهدی (ع)
و
سایت رسمی مؤسسه وارثین ملکوت 
مراجعه کنید.
با ما همراه باشید...

________________________
[۱] إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغايب، شيخ علی يزدی حائری: ج۱ ،ص۱۰۰-۱۰۱.

[۲]لینک دانلود مستقیم فایل صوتی مرتبط با این حدیث
[۳] برگرفته از کتاب (پاسخ قطعی به منکر ذريه‌ی امام مهدی(ع)