و توکل علی الله

بین توکل به خدا که مسبّب اسباب است و تعامل با اسباب، تعارضی وجود ندارد.

 مؤمن باید خداوند مسبّبِ اسباب را قبل از سبب، به همراه آن و بعد از آن ببیند؛ چراکه
 لا حول و لا قوّة الّا بالله.
این عالم، جملگی عالم اسباب است. کسی که بگوید به خدا توکل کردم و عملی انجام ندهد، دروغ‌گوست؛ چراکه خداوند به عمل‌کردن فرمان داده و فرموده است:
«هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ» (او کسی است که زمين را رام شما گردانيد؛ پس بر راه‌های آن سِير کنيد و از روزی خدا بخوريد و بازگشت به‌سوی اوست). ملک: 15
خداوند سبحان و متعال می‌فرماید: «بر راه‌هایش سیر کنید» یعنی با اسبابی که برای شما آماده کرده‌ایم،عمل کنید.
سید احمدالحسن علیه‌السلام
جواب منیر: جلد ۲، سؤال ۱۵۳
پیوند سایت رسمی مؤسسه وارثین ملکوت